woorden
troosten mij
wijzen mij
de weg
woorden
uitgekleed
niet zoals in poezie
met kleuren en krullen
ik kan het niet
kale bomen
woorden
geen blad
geen vruchten
stam en takken
beetje koud wel
botten skelet
vel over been
maar niet dood
droog en taai
water woorden
helder doorzichtig
voor de dorst
ik moet
ze zoeken
als troost
bij pijn
wegwijzers
in het donker
niet af
nooit af
Geen opmerkingen:
Een reactie posten